خویشاوندان ارتباط خونی با هم دارند. شاخ وبرگهای یک درختند و گلهای یک بوستان پس ارتباطشان هم طبیعی است و قطع ربطه و رفت و آمد میان اقوام، عارضه ای ثانوی و یک بیماری اجتماعی و«آفت خانوادگی» به حساب می آید و اگر بی دلیل باشد، زشت و نارواست. اگر بی دلیل باشد، قابل رفع و شایسته تجدید رابطه است.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: صله الرحم توجب المحبه

پیوند با خویشاوندان صله رحم محبت می آورد.

روشن است است که قطع این رابطه هم سردی وکدورت و جدایی دلها را پی دارد. در احادیث، از صله رحم به عنوان محبوب کننده انسان میان خانواده وبستگان یاد شده است.

سفارش اکید دین، براین است که حتی با آنان که با شما بریده و قطع رابطه کرده اند صله رحم و تجدید رابطه کنید که این، نوعی ایثار و گذشت فوق العاده می طلبد.

محدوده این پیوند نیز گسترده است و هر بهانه را از دست انسان می گیرد.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «صلوا ارحامکم و لو بالسلام»

هرچند با سلام گفتن، با خ.یشاوندان پیوند برقرار کنید.

آنچه گاهی مانع رفت آمد های خانوادگی و دیدارهای خویشاوندان یا دوستان می شود، توقعات بالا، هزینه و مخارج، معطلی رفت . برگشت، وقت نداشتن افراد  … است. اما اگر به حداقل هم راضی باشیم و لحظه ای نشستن و حالی پرسیدن و آبی و چایی خوردن و برخواستن، یا همان دم در، سلام کردن و جویای حال شدن هم باشد، صله رحم بیشتر و ارتباطها قویتر خواهد گشت.