توانيم ،مهدي جان…

مولا جان ؛دوباره مرداب اعمال تلخ وشيرينمان در پرتو لحظات ماه مبارك رمضان در برابر چشمان به شبنم نشسته مان ورق مي خورد ،دوباره اسمان قلبمان ملكوتي شده،گويي جانهايمان بال به بال ملائكه منتظر شب قدرند …دوباره لحظه ديدار نزديك است.

مولاجان ‍‍؛اگر چه بين ما فاصله ها است واز ديدار جمالتان بي بهره ايم ولي ،اراده مطلق خداوند را كه واسطه فيض است ، شاكريم ،وبي صبرانه منتظر يم ،تا در شب مبارك قدر ،تقديرمان به دستان مبارك شما رقم بخورد.

وچقدربي تابيم ،تا درپرونده روزگار هجرانمان شهادت در ركاب شما نسيب سنيه بيقرارمان گردد،تا برگ زرين اعمالمان باشد.

مولاي من،مي دانيم كه نالايقيم،مي دانيم كه بد كرده ايم ،مي دانيم كه روسياهيامان بي حد ونصاب است ،مي دانيم كه مسير عاشقي را افتادن وخيزان آمديم،…

اما به خدا قسم از وقتي كوله بار انتظار رابسته ايم،تنها شما مونس جانمان شديد وتنها چراغ روشن دريچه  هاي قلبمان نام وياد شماست.

مولاجان؛به آبروی حضرت زهرا -سلام الله عليها -در شب قدر دستان پر از اشك التماسمان رابگير.

ما در طلب قافله ي نام توانِِِِیم مهدی جان…

نوشته: خواهرحبیب نیا