اولین گناه کبیره شرک به خدای تعالی است و به کبیره بودن آن، حضرت رسول و حضرت امیرالمومنین و صادق و کاظم و رضا و جواد ^{علیه السلام} تصریح فرمودند. بلکه از حضرت صادق ^{علیه السلام} مرویست که: از گناه کبیره بزرگ تر، شرک به خداست.

و نیز می فرماید:«کسی که به خدا شرک آورد خدا بهشت را بر او حرام فرموده و جایگاهش دوزخ است و برای ستم کنندگان یاری کنندگانی نیست. » و نیز می فرماید: به خداوند شرک نیاور به درستی که شرک هر آینه ستم بزرگی است.

مشرک در مقابل موحد وضد آن است. همان گونه توحید که اولین اصل و رکن دین است دارای مراتبی است، همچنین شرک دارای مراتب و اقسامی است:

1- توحید و شرک در مقام ذات: توحید در مقام ذات عبارت است از یکی دانستن ذات مقدس رب الارباب که قدیم و ازلی است و مبدء وعلت ایجاد جمیع عوالم امکانی از محسوس و غیر محسوس است. و شرک در این مقام، متعدد دانستن او است،بت پرستی شرک به خداست و از اقسام شرک است.

2- توحید در مقام صفات: توحید در مقام صفات آن است که صفات حقیقی ذاتی الهی مانند: حیات، علم وقدرت را عین ذات حضرت احدیت بداند و در غیر او زائد و عارض بداند؛ به این معنا که هر یک از این صفات را غیر او (جل و علی) از موهبات و افاضات حضرتش بداند.

اگر هر مرتبه از مراتب صفات حسنه را در مخلوقی معتقد شود لکن او را به این صفت از خدا بدانید عین توحید است، چنان که عقیده مانسبت به مراتب دانایی و توانایی وسایر صفات کمالیه ائمه هدای همین است؛ جمیع موجودات چنان که در اصل وجود ممکن وحادث و محتاج پروردگار هستند همچنین در اتصاف به صفات حسنه وکمالات ثانویه هم محتاج پروردگار هستند تا انها را به این صفات متصف کند، البته هرکس را به حسب اراده و مصلحت.

شخص موحد چگونه دیگری حمد و ثناء قرار می دهد و حال آنکه در روز چندین با می گوید سبحان الله، الحمد الله! موحدین به یقین دانسته اندغیر از خدا هیچ کس از خود چیزی ندارد و هرکه هر چه دارد از اوست هم ذاتا و هم صفتا، به همین سبب ستایش خود و غیر خود برحذرند…

                                                                                    گناهان کبیره ج 1و2 شهید محراب آیت ال… دستغیب