حضرت رسول اکرم ^{صلی الله علیه و اله و سلم}: اگر جلوی کودک شش ماهه فلان عمل را انجام دادی سپس این کودک بعد از بزرگ شدن زناکار شد، «فلا تلو من الا نفسک» کسی را غیر از خودت سرزنش نکن.

 نگو جامعه خراب است، خودت خراب هستی. اگر چه طفل است، اما می فرماید او را همراه خودت به حج ببر، او را نیز محرم کن و در مشاهد با خود بگردان.

کودک را به مجلس روضه اباعبدالله الحسین ^{علیه السلام} ببر اگر امکان ندارد قنداقه اش را ببر، او را به مجلس ذکر ببر و نگو این بچه است و نمی فهمد، همه این ها اثر دارد. دوران طفولیت را به مغناطیس تشبیه کرده اند؛ یعنی در آن دوران طفل از تمام رفتارهای اطراف خود متاثر است و در عین حال حرمت خاصی در نظر خداوند دارد. به حدی که گاهی خداوند به خاطر آن ها دفع بلا می کند.

علامه تهرانی ^{قدس سره} می فرماید: طفل معصوم ما از دنیا رفت در خواب دیدم کوه بزرگی می خواست بر سرما بیفتد اما این کودک آن را نگه داشت. این ملکوت برکات وجود آن طفل است ولی ما فقط عالم ملک را می بینیم.

خدا مشتری بچه ها است. در روایت است که: «ان الله عزوجل لیس یبغضب لشی ء کغضبه للنساء و الصبیان»

خداوند آن قدر که به خاطر زنان و بچه ها غضبناک می شود نسبت به هیچ چیز دیگر غضبناک نمی شود. چرا؟ چون این ها اولا پناهی غیر از خدا ندارند، ثانیا تاثر روحی در آن ها بالاست و ثالثا این ها که اصلاح شوند جامعه اصلاح شده است و لذا فرمود: «ربنا هب لنا من ازواجنا و زریتنا قره اعین و جعلنا للمتقین اماما.»

                                             کنز حکمت (جلد 1) صفحه24