عنوان:جایگاه امام درهستی از دیدگاه آیات و روایات

استادراهنما:حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتربهزاد

استاد داور:حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای نظری

پژوهشگر:زهرا نوین پریزاده

خداوند حکیم از خلقت عالم هدفی بس بزرگ دارد و آن رشد انسانهاست، به حدی که آئینه صفات خداوندی شوند. همان­ها که در عالم ذر به ندای «اَلَستُ بِرَّبِکُم» خداوند، لبیک گفتند اکنون باید به زمین بیایند ومسیر از خاک تا افلاک را طی کنند. در این مسیر، چراغ­های هدایتی افراشته شده است که عالم به برکت وجود آنها برپاست انسانهای خداگونه­ای که دارای ولایت الهی بربندگان هستند که دراصطلاح قرآنی و متون روایی با نام خلیفة­الله ازآنها یادشده است. در سلسله مراتب آفرینش، اولین مخلوق خداوندی، ایشان هستند که به­صورت نور، قبل از آفرینش عالم، آفریده شده­اند. سایر موجودات سراپا نقص و محدودیت­اند و با وجود نامحدود خداوند تناسبی ندارند پس اولین آفریده باید درنهایت بساطت و لطافت باشد، به­گونه­ای که غیر از حیثیت مخلوقیت هیچ­گونه تعدد و محدودیتی نداشته باشد. ازآنجاکه این مرتبه از آفرینش برای دیگران قابل درک نیست، از کلام خداوند و خود ایشان بهره برده می­شود. امام دارای ویژگی­هایی است نظیر واسطة فیض بودن، یعنی سایرمخلوقات به­واسطة او از نعمت­های الهی بهره مند می­شوند. امام دارای تمام مقامات وشئون پیامبر است، بجز مقام تلقی وحی، یعنی دارای دو شأن ولایت و مرجعیت است، هم ولایت­تکوینی و تصرف در تکوین عالم به اذن خدا، وهم ولایت تشریعی وحق واجب­الاطاعه بودن. شأن دیگرِ امام، مرجعیت دینی است یعنی امام محل رجوع مردم در امر دین است چون او جانشین پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) است و بعد از پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) دین به امام سپرده می شود و امر تبیین معارف دین به دست اوست .امام، دارای شأن مرجعیت سیاسی نیزهست که با وجود شرایطش حق تشکیل حکومت و قانونگذاری دارد.