امام حسین ^{علیه السلام} فرمودند از پدرم پرسیدم: جدم هنگام خارج شدن از منزل چه کارهای می کرد؟

پدرم فرمود: رسول الله ^{صلی الله علیه واله وسلم} فقط در موارد که مفید بود صحبت می کرد وبا مردم انس می گرفت و آن ها را از خود دور نمی کرد.

با بزرگ هر قبیله ای به بزرگواری رفتار می نمود و او را مسئول و حاکم قوم خود قرار می داد و مردم را از فتنه ها بر حذر می داشت؛ با مردم جز با خوش خلقی و نیک خویی رفتار  نمی کرد، از اوضاع و احوال اصحاب خود سوال می نمود؛ و از آن چه که در میان مردم مطرح بود، سوال می نمود؛ نیکی و احسان را ستایش می کرد و بدی را کوچک و زشت می شمرد. او در تمامی امور فردی معتدل فل نمی شد تا دیگران به غفلت و ملالت نیفتند. برای هر امری نزد او برنامه ای بود، و در حق کسی کوتاهی و یا تجاوز نمی فرمود. افرادی که نزدیک آن حضرت ^{علیه السلام} می نشستند جزو صالحین ونیکوکاران بودند؛ برترین مردم در نزد ایشان کسی بود که خیر دیگران را بخواهد و فردی در نزد ایشان بالاترین مرتبه را داشت که دیگران را با خود یکسان و یا بالاتر بداند و همچنین دیگران را در تمامی امور مددکار  و یاری رسان باشد.