هر چه می خواهی در این دنیا زندگی کن بکن! اما آخرش مرگ است. آقا از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر میرود. تاریک هم هست پیشانیش می خورد به دیوار. این دنیا هم کوچه بن بست است آخرش پیشانیمان می خورد به سنگ لحد. آن وقت تازه پشیمان می شویم.

میگوییم خدایا ما را به دنیا باز گردان، ما اشتباه می کردیم. دیگر عمل صالح انجام میدهیم. خطاب می رسد کلا: ساکت شو! تو برگردی دنیا باز همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی.  می گویی من را برگردان به دنیا، آدم خوبی میشوم … این همه جنازه بردی، دوستانت را بردی دفن کردی، می خواستی خیال کنی که خودت مرده ای.

بسم الله. جنازه که بردی دفن کردی فکر کن خودت هستی و دوباره زنده شدی، آمده ای به دنیا. آ یا اعمالمان را خوب می کنیم؟