خداوند در تشريح خطوط كلي رسالت خاتم انبياء ^{صلي الله عليه واله وسلم} وبيان اوصاف آن حضرت مي فرمايد: «يا ايها النبي انا ارسلناك شاهدا و مبشرا و نذيرا * و داعيا الي الله باذنه و سراجا منيرا»

خداي سبحان در قرآن انبياي ديگر را به اسم خطاب مي كند، نظير «يا داود»، «يا موسي»، «يا عيسي». ولي همواره رسول اكرم ^{صلي الله عليه واله وسلم} را به لقب مناسب، مورد خطاب قرار مي دهد. قرآن اوصاف فراواني را براي آن حضرت ^{صلي الله عليه واله وسلم} ياد كرده مي فرمايد: اي پيامبر گرانقدر، ما تو را شاهد امت، بشير ونذير، دعوت كننده به «الله» و سراج منير قرار داديم، تا آنجا كه قلمرو رسالت است تو را شاهد فرستاديم و قلمرو نبوت وي همه جهان بود. ما تو را داديم: «و ما ارسلناك الا رحمة للعالمين»، اي پيامبر گرامي تو براي جوامع بشري در پهنه زمين و در سينه زمان تا روز قيامت مبعوث شده اي و هيچ عصري از حيطه رسالت و قلمرو بعثت تو مستثنا نيست. چنين رسولي شاهد اعمال همگان خواهد بود، هم نمونه تكاملي آنهاست و هم حاظر و ناظر امت؛ او تمام عقايد، اخلاق و اعمال بشريت را مي بيند و در قيامت، برابر مشهودات دنيايي خود، گواه بوده و شهادت خواهد داد. همان طور كه انسان عادي ، از آنچه بين انسانهاي ديگر مي گذرد، با حواس ظاهري با خبر مي شود، رسول نيز با علم غيب، از آنچه در دلهاي مردم مي گذرد، آگاه است.