غروب غمگین

  بیماری حضرت که از غم هجران برادر وشهادت ومظلومیت دیگر برادران وهمراهان ویا سمّی که به ایشان داده شده است،هفده روز ادامه یافت وایشان بهتر از هرکس به حال خود وکوتاهی عمرش آگاه بوده و روزهای آخر عمر را به عبادت و راز ونیاز با معبود یگانه مشغول بود.

  سرانجام در روز دهم ربیع الثانی و«بنا بر قولی دوازدهم ربیع الثانی»سال 201 هجری پیش از آنکه دیدگان مبارکش به دیدار برادرش روشن شود،در دیار غربت وبا اندوه فراوان در سن 28 سالگی دیده از جهان فرو بست وشیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.

  پس از وفات پیکر مطهر وشریف حضرت فاطمه معصومه^{(سلام الله علیها)}را غسل داده وکفن کردند و با شکوه فراوان تشییع و در محلی موسوم به «باغ بابلان»که اکنون روضه منوره حضرت است به خاک سپردند.در این که چه کسی بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار داد و ایشان را به خاک سپارد،همه متحیر بودند.پس از تبادل نظر،رأی ایشان بر این قرار گرفت که مرد پرهیزکار و خادم بسیار پیر ایشان به نام«قادر»متصدی دفن شود.

  چون دنبال آن پیر مرد صالح فرستادند،ناگاه دو سوار نقابدار از سوی «رمله»(ریگزار)سمت قبله نمایان شدند و به سرعت نزدیک گردیدند و پس از اقامه نماز بر پیکر آن بانوی مکرمه،یکی از آن دو سوار وارد قبر شد ودیگری جسد پاک ومطهر آن صدیقه را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آنکه با کسی سخن گویند بر اسب های خود سوار واز محل ناپدید شدند و کسی آن دو نفر را نشناخت. به نظر می آید که آن دو بزرگوار،دو امام و حجّت خداوند(حضرت امام رضا^(ع)و امام جواد^(ع))بوده اند.