بایست پشت پنجره و با چشمهای منتظر به انتهای جاده نگاه کن تا در بهشت برای تو ثواب بنویسند.آیا قضیه به همین سادگی است؟!
اگر باور کنی که غیبت فاصلهزمانی نیست بلکه تفاوت بیش ازحد ارتفاع روح تو با روح اوست، آنگاه همه چیز فرق خواهد کرد. غیبت می شود پنجره کدر و مات بین تو و او و تو می دانی که او آن سو ایستاده است، از حسرت سرت را به پنجره می چسبانی، التماس می کنی اما باز هیچ پیدا نیست. باز همان پنجره ی کدر و مات بین تو و او فاصله انداخته است و تو حسرت می خوری ، رنج می کشی و این رنج می شود انتظار.
در یک قدمی قدمی کوزه له له می زنی، نور در یک قدمی است و تو در تاریکی قرار داری. چه زجری است این زجر ، این رنج یعنی انتظار و این انتظار یعنی بهترین اعمال. خودشان خوب می دانند تو در این انتظار چه دردی می کشی.

بندگان! خاک ببوسید که مولا آمد                      گو به فرعون زمان، ثانی موسی آمد

آن که رسم ستم از روی زمین بردارد                  که به عالم، اثر از جور و جفا نگذارد