هر چه می خواهی در این دنیا زندگی کن بکن! اما آخرش مرگ است. آقا از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر میرود. تاریک هم هست پیشانیش می خورد به دیوار. این دنیا هم کوچه بن بست است آخرش پیشانیمان می خورد به سنگ لحد. آن وقت تازه پشیمان می شویم.

میگوییم خدایا ما را به دنیا باز گردان، ما اشتباه می کردیم. دیگر عمل صالح انجام میدهیم. خطاب می رسد کلا: ساکت شو! تو برگردی دنیا باز همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی.  می گویی من را برگردان به دنیا، آدم خوبی میشوم … این همه جنازه بردی، دوستانت را بردی دفن کردی، می خواستی خیال کنی که خودت مرده ای.

بسم الله. جنازه که بردی دفن کردی فکر کن خودت هستی و دوباره زنده شدی، آمده ای به دنیا. آ یا اعمالمان را خوب می کنیم؟

ما وقتی گرفتار می شویم، می گوییم خدا…  استاد ما شصد دو سال پیش این شعر را می خواند:

هر وقت که سرت به درد آید    نالان شو سوی من آیی

چون درد سرت شفا بدادم     یاغی شو دگر نیای

ما هر وقت با خدا کار داریم می گوییم خدا.

چقدر خوب است وقتی هم کار نداریم بگوییم خدا…

حدیث دارد: ((احی قلبک بالموعظه)) قلبت را با موعظه زنده کن. در روایات است گاهی قلب انسان می میرد، خدا نکند قلب انسان بمیرد.

گناهان قلب انسان را می میراند. حالا اگر بخواهیم قلبمان زنده شود چه کنیم؟

موعظه! اگر کسی ما را موعظه کند، قلبمان زنده می شود…

گاهی اوقات بنشینید و فکر کنید و در آیه های خدا تفکر کنید تا خدا را بشناسید. روایت دارد یک ساعت فکر کردن ثواب شصت سال عبادت را دارد. فکر کن و ببین که این دنیا را چه کسی خلق کرده است، این پشه را چه کسی خلق کرده است، هر چیزی که فیل دارد پشه هم دارد. فیل خرطوم دارد، پشه هم دارد. چهار دست و پا دارد، پشه هم دارد. کبد، روده و معده دارد پشه هم دارد. تازه پشه دو بال هم بیشتر دارد.

یکی از راه های شناختن خدا همین راه هاست. گاهی بنشینید و با خود درباره این مطالب فکر کنید…

همیشه مقید به غسل توبه باشید، شاید بعد ازغسل مردید. غسل نشاط  را هم نیت کنید که وقتی عبادت می کنید نشاط داشته باشید. دیدید آدم گرسنه، چه با نشاط غذا می خورد؟ آدمی که خوابش می آید چه با نشاط می خوابد و لذت می برد؟ عبادت هم نشاط می خواهد. ماها برای عبادت کسل هستیم. لذا مقید باشید غسل نشاط انجام دهید.