جدال و مراء نکنید. حتی اگر حق هم به جانب شما بود، اگر صلاح نیست، حق را حلا نگو. یک وقت دیگر بگو که صلاح است؛ چه برسد به اینکه حق به جانب شما نباشداگر حق به جانب شما نیست، چرا با طرف مقابلتان جدل وبحث می کنید؟ نفس شما حاضر نیست زیر بار برود، ولو می دانی که اشتباه می کنی اما نفس می خواهد که خودت را غالب کنی؛ این از اخلاق رذیله است. اخلاق خوب این است که ولو حق به جانب من هم حاج آقا حسین قمی که شاگردی براو اشکال کرد، فردای آن روز، ایشان فرمودند که شاگردشان درست می گوید.

کوچک وبزرگ باید بدانیم: راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت، بندگی خدای بزرگ است؛ و بندگی در ترک معصیت است در اعتقادیات و عملیات.
آنچه را که دانستیم، عمل نماییم و آنچه را که ندانستیم، توقف و احتیاط نماییم تا معلوم شود، هرگز پشیمانی وخسارت، در ما راه نخواهد داشت؛ این عزم اگر در بنده، ثابت و راسخ باشد، خدای بزرگ اولی به توفیق و یاری خواهد بود.

روزهای اول بود که خدمت این مرد الهی (حضرت آیه الله بهاء الدینی) تشرف پیدا کردم. نماز مغرب را اقتدا کرده بودم. ولی در همان رکعت اول نماز نمی دانم چه شد افکاری مرا به خود مشغول کرد ونماز و حمد وسوره ورکوع و سجود افعالی بود که چون دستگاه اتوماتیک و خود کار انجام می شد. تا پایان نماز مغرب این سردر گمی دامنگیرم بود.

به محض اینکه آقا سلام نماز را داد، صدا زد: فلانی، عرض کردم بله. فرمود: این نماز نیست که ما می خوانیم. گفتم: بله آقا حق با شماست. دیگر ایشان چیزی نفرمود، من هم چیزی نگفتم و دیگر هم به روی من نیاورد.

بعضی گمان می کنند که ما از ترک معصیت عبور کرده ایم!! غافلند از اینکه معصیت، اختصاص به کبائر معروفه ندارد، بلکه اصرار بر صغائر هم، کبیره است؛ مثلا نگاه تند به مطیع، برای تخویف، ایذاء محرم است؛

ادامه »