(بسم الله الرحمن الرحیم)

علائمی اعم از حتمیه و غیرحتمیه برای ظهور آن حضرت ذکر کرده‌اند؛ ولی اگر خبر دهند فردا ظهور می‌کند، هیچ استبعاد ندارد. لازمه این مطلب آن است که در بعضی از علایم، بَدا صورت می‌گیرد، و بعضی دیگر از علایم حتمی هم مقارن با ظهور آن حضرت اتفاق می‌افتد. آیا ما طاقتش را داریم که سفیانی در پنج جا مستولی شود و هر حسن و علی و…نام را بکشد، درحالی‌که آن‌ها می‌گویند: پدران ما اشتباه کردند و نام ما را حسن و علی گذاشتند، ما چه گناهی داریم؟! و این وضع هشت ماه طول بکشد.

خدا کند، ولو با تقیه از طریقه اهل حق و اهل‌بیت علیهم‌السلام مخذول و منحرف و محروم نشویم. گرفته‌شدن ایمان از اهل ایمان، از کشته‌شدن آن‌ها بدتر است. در روایت است که فتنه‌هایی بر اهل ایمان می‌آید «کقِطَعِ اللیلِ الْمُظْلِمِ؛ همانند پاره‌های شب تاریک».١ ما این‌همه ابتلائات را می‌بینیم و می‌گوییم: آیا «فِتَنٌ کقِطَعِ اللیلِ الْمُظْلِمِ» راست است، یا نه؟! و آیا ـ نعوذبالله ـ طریقه حقۀ اهل‌بیت علیهم‌السلام حق است یا باطل؟! با این‌همه اتفاقات که می‌بینیم و برای ما پیش‌بینی و پیش‌گویی کرده‌اند، باز هم شک و تردید داریم!

 در محضر بهجت ، ج2، ص451

آیه:
وَ لَاتَمْشِ فىِ الْأَرْضِ مَرَحًا اسراء/37
و روى زمين، با تكبر راه مرو!
????آینه:
حکایت؛ حضرت آخوند ملا ابراهیم نجم‌آبادی از نجم‌آباد به‌طور ناشناس به تهران آمده و به یکی از مدارس رفت و از طلبه‌ای ساکن در یکی از حجرات، پرسید: هم حجره‌ای می‌خواهی؟ 
آن طلبه که مرحوم نجم‌آبادی را ظاهری بی پیرایه و افتاده حال می‌دید، گمان نمی‌برد از بزرگان علما باشد، گفت: اگر کسی باشد که به خدمت حجره مدد نموده و سبب آسودگی و فراغت من گردد، با او خواهم ساخت.

ادامه »

 آیت الله بهجت(رحمة الله علیه):

این مطلب به یقین ثابت است و خیلی ها هم نقل کرده اند که اگر از حال انسان معلوم شود که می خواهد نماز شب بخواند، بیدارش می کنند و بدون احتیاج به آیات و دعای معهود؛ واین بیدار کردن به طریق مختلف است. ما برای اوقات خواب خود افسوس می خوریم که چرا برای نماز شب بلند نمی شویم در حالیکه اوقات بیداریمان را به غفلت می گذرانیم! زیرا اگر در بیداری به توجه و بندگی مشغول بودیم توفیق بیدار شدن برای خواندن نماز شب و تهجد و تلاوت قران پیدا می کردیم.

بعضی گمان می کنند که ما از ترک معصیت عبور کرده ایم!! غافلند از اینکه معصیت، اختصاص به کبائر معروفه ندارد، بلکه اصرار بر صغائر هم، کبیره است: مثلا نگاه تند به مطیع، برای تخویف، ایذاء محرم است؛ تبسم به عاصی، برای تشویق، اعانت بر معصیت است. محاسن اخلاق شرعیه، در کتب و رسائل علمیه، متبین شده اند. دوری از علما و صلحا، سبب می شود که سارقین دین ، فرصت را غنیمت بشمارند و ایمان و اهلش را بخرند به ثمنهای بخس و غیرمبارک، همه اینها مجرب و دیده شده است.